"Dark Passion Play" - dyskusje o nowej płycie NW

Katarzyna

No dobra. Przez całą wieczność to mam nadzieję, że się nie będziemy kłócić.
Każdy ma inny gust i jeden będzie zadowolony jak nie wiem co, a drugi będzie krytykował i wyzywał, więc najlepiej wyrazić swoją własną opinię, a nie żreć się ze wszystkimi, bo i tak do wszystkiego nie da się przekonać. Jeszcze nie było takiego co by wszystkim dogodził - to się tyczy Nightwish'a.

@Metalflower: Toż to ja właśnie powiedziałam kiedyś w jakimś temacie. I ja się zgadzam Mr. Green

@Hrabina Gruźlica: No wiesz, o to bym się nie założyła, że by się Tobie podobało WSZYSTKO, czego Nightwish się chwyci, bo to by było nielada wyczynem.
Poza tym nie jestem jakimś wielkim krytykiem Razz

Tylko powiedziałam, że Anette się tak porusza, jak na koncercie, a nie na promocyjnym teledysku.

Co się jeszcze tyczy ogółem, to jeszcze dodam, że jak dla mnie, to gorzej być już nie może. Ciekawe, czy Nw nagra jeszcze jakiś teledysk. Coś szybko zrobili ten. Gdzieś z miesiąc temu powstał Amaranth, a teraz ten. No wybaczcie, ale to wygląda jakby lecieli na kasę i robili na 'odwal się' Mad

Hrabina Gruźlica

Centaur039

Widzę ostrą "Burzę w szklance wody" Very Happy

BBB - jest przeciętnym teledyskiem.
Nawet mi się podoba.

A te "szepty" w utworze to nawet pasują do reszty rozebranych lasek
co niby wymiatają za "chłopaków.
Najbardziej porywa mnie klimat jaki przedstawia Marco.
Jego miny i głos jest i będzie dla mnie The Best.

Pozatym, to faktycznie daje inny klimat. Ale czemu nie zrobić
właśnie takiego efektu. Dla mnie jest OK.
Pozdra. Rock ya

Ps.
Mam juz wizytowkę Very Happy

[link widoczny dla zalogowanych] - 7 -my od góry w dół Smile

-taka mała odskocznia Cool

margolcia

Metalflower

Wybacz margolciu, chodziło mi o to że zestaw złożony z obszarpanej spódniczki, getrów i tenisówek bardziej pasowałby do jakiejś dziewczynki niż do kobiety w wieku Anette.

A ostatni teledysk NW robi kiepskie wrażenie, ale nie świadczy jeszcze o zejściu zespołu na psy.

Katarzyna

No, Anette chyba próbuje się odmłodzić Mr. Green

Ja nie twierdzę, że Nightwish na psy zszedł, ale że to już nie ten sam Nightwish. Całkowicie nie ten sam. Nie zachowało się nic z dawnego Nightwish'a. Tylko członkowie (oprócz jednego).

simidiusz

A jaaaa...... mam nadzieję że Nightwish wypuści jeszcze niejeden klip (bo czemu by nie??)i że któryś będzie jeszcze bardziej dziwny od tego (chociaż ten podoba mi sie tak samo jak reszta, prócz Sleeping Sun'ów), a Wy sie wtedy pozabijata, tyko weźta od siebie adresy żebyście mogli się znaleźć osobiście hehehehehehe

kaska_tarja

@Hrabina
Nie rozumiem... Co "konkretniej"?

Hrabina Gruźlica

kaska_tarja: Noo, że mnie poniosło...? Piszę co myślę, więc nie sądzę, żeby mnie 'poniosło'.

Child Of Bodom

To taki amerykański teledysk, jakbym ten teledysk widział poraz pierwszy tobym pomyślał, że NW pochodzi z USA. Ja nie zmieniłem zdania, podoba mi się ten teledysk, a najbardziej mnie zachwyca Marco jak się ździera, do tego ten podmuch wiatru, super to wyszło.

kaska_tarja

@Hrabina
Oki, przyznaje. Mówisz co myślisz...

czestmir

Nie ma co się kłócić za dużo (chociaż ja czasami lubię - np. z Hrabiną, bo jest "lekko" Wink

impulsywna). To jest nowy NW i nowe klipy i nowa atmosfera. I nie mówię, że to jest złe. Dla mnie lepszy był jednak stary NW, gdzie głos Tarji robił właśnie klimat. Ale tego już nie będzie i albo zaakceptujemy nowy zespół, albo nie.

Kuba

To prawda teledysk nie należy do najlepszych według mnie. Jeśli chodzi o głos Tarji to nijaka Alenka Gotar (eurowizyjna reprezentantka Słowenii bodajże :P ) kandydowała na wokalistkę Nightwisha i wydaje mi się, że gdyby ona wygrała to wszyscy znów byliby niezadowoleni, że niby kopiuję Tarję :P Tak źle i tak nie dobrze :P

Child Of Bodom

1. Poet And The Pendulum

Utwór zaczyna się od części "White Lands of Empathica” od spokojnego śpiewu 11 letniego chłopca, po czym przechodzi w "Home" i robi się odrazu ciężej i szybciej, Jukka gra na dwie stopy, co uwielbiam, Emppu też pokazuje na co go stać, po chwili dołącza Anette i uspokaja muzykę. Refren to coś przepięknego, jest podniosły, cudowny. Po drugim refrenie następuje zwolnienie, słychać wyłącznie orkiestrę i tak rozpoczyna się część III "The Pacific" znowu zaczyna śpiewać chłopiec, a później dołącza Anette, pod koniec tej części orkiestra zaczyna niespokojnie grać, mamy jakieś odgłosy bitwy czy coś w tym stylu i mamy kolejną część, tym razem najostrzejszą "Dark Passion Play" w początkowej części ździera się Marco, co jest według mnie wyśmienite, a do tego dodać tą szybką, mocną muzykę powstaje coś doskonałego, a jeszcze bardziej podoba mi się przejści z tej ostrej muzyki w delikatną ze śpiewem Anette, świetny kontrast. Ten epicki utwór kończy część "Mother & Father" która jest bardzo spokojna, wrażliwa i działająca na uczucia słuchacza, Anette bardzo delikatnie śpiewa i kojąco dla uszu, uwielbiam ten moment. Uwielbiam ten utwór, dla takich momentów warto żyć.

2. Bye Bye Beautiful

Na początku myślałem, że w tym utworze tylko Marco śpiewa, ale za drugim razem usłyszałem, że jednak Anette też tam śpiewa. Energiczny kawałek, podoba mi się maniera Anetki we zwrotce, a później mocny refren z niezłym krzykiem Marco. Szczerze to bardziej mi się podoba od Wish I Had An Angel, bo nie jest aż taki dyskotekowy, ale ma taką samą budowę. Spokojna zwrotka, mocny refren, szeptanie wokalistki i znowu refren.

3. Amaranth

Spokojny początek, który przechodzi w melodyjną grę, po czym dochodzi wokal Anette, utwór, który wpada w ucho po pierwszym przesłuchaniu, a do tego ten przebojowy refren, dla mnie coś pięknego. Po drugiej zwrotce robi się ciekawie, tak trochę ciężej, później chwila cisza i refren, dość częsty zabieg jeśli chodzi o takie przebojowe utwory.

4. Cadence Of Her Last Breath

Zaczyna się ciężkim oddechem Anette, a później dochodzą wszystkie instrumenty. Utwór nie jest moim ulubionym na tej płycie, podoba mi się w nim refren, zwłaszcza jak Marco dochodzi do głosu za drugim razem. W środku utworu podoba mi się wokal Anette, po którym mamy solówkę Emppu, całkiem zresztą niezłą, a następnie cięższy fragment, który kończy się waleniem w gary Jukki. I na koniec jeszcze raz refren.

5. Master Passion Greed

Najcięższy na płycie, według mnie doskonały, uwielbiam go. Rozpoczyna się od gitary, później dochodzi Emppu, Tuo i Jukka, który daje popis swoich umiejętności, chłopaki napieprzają aż miło, Nightwisha przez chwilę grał thrash. Gdy Marco zaczyna śpiewać, tempo się trochę zmienia, jest szybko i ciężko, ale bez perki na dwie stopy, refren jest epicki i podniosły i jedziemy dalej, druga zwrotka, ale tym razem bez refrenu, Marco po zwrotce się ździera, a dopiero później mamy refren, uwielbiam takie coś. Dalej szybka gra instrumentów, napewno będzie przy tym niezłe pogo. Po chwili utwór zwalnia, wyraźnie słychać bas Marco i jego mocny wokal, wszystko kończy pojedynek insrumentów z orkiestrą, Jukka gra na dwie stopy, mamy trąby, skrzypce, muzyka w tym momencie jest niespokojna, chaotyczna i dlatego tak bardzo mi się podoba.

6. Eva

Według mnie najsłabszy utwór jaki Nightwish nagrał w całej swojej karierze. Praktycznie nic się nie dzieje, orkiestra spokojnie gra, Anette tak samo śpiewa, dobrze, że chociaż pod koniec dochodzi gitara i robi się choć trochę ciekawiej, nie wiem jak to jest, ale zbyt za balladami NW nie przepadam.

7. Sahara

Absolutny numer 1 dla mnie, coś pięknego, zmysłowego, genialnego jak dla mnie. Rozpoczynają go spokojne klawisze, później dołącza gitara, jest miło, melodyjne i zapowiada się na szybki utworek z hiciorskim refrenem, ale o to po chwili wszystko się zmienia, jest wolno i ciężko. W tym utworze najbardziej podoba mi się Anette, świetnie zaśpiewała ten utwór. W środku od momentu "Heaven has a darkened face..." umieram, a jeszcze mamy takie cudowne zwolnienie, orkiestra tak cudownie gra, coś cudownego. Na końcu jest jeszcze ciekawie jak Anette zaczyna w egipskim stylu śpiewać.

8. Whoever Brings The Night

Szybki kawałek, z ciekawe na początku zmodulowanym głosem Anette. Słucha się całkiem przyjemnie, ale to też nie jest faworyt u mnie. Najbardziej mi się podoba końcówka, kiedy Jukka przyśpiesza i Emppy zaczyna grać solo i to całkiem niezłe.

9. For The Heart I Once Had

Popowy wręcz utwór, ale mi się bardzo podoba, Anetka tak słodko w nim śpiewa, co mi się niezmiernie podoba, w zwrotce jeszcze w tle mamy takie folkowe momenty, urzekło mnie to, a do tego ten refren, można słuchać bez końca. Druga strona jest również urocza, jeszcze te klawisze Tuo, takie magiczna. Idealny utwór na Eurowizję.

10. The Islander

Jestem szczęśliwy, że powstał taki utwór, Tuo wie co dobre. Czekałem na taki folkowy utwór od płyty AFF. Gitara akustyczna, spokojny, żeglarski wokal Marco, który mnie urzekł, a zwłaszcza ten refren. W drugiej zwrotce dołącza Anette i tworzy z Marco świetny duet, idealnie pasuje do takiego utworu. Mamy tu jeszcze dudy, skrzypce i odłgosy łodzi, jestem wniebowzięty.

11. Last Of The Wilds

Dalej na tapecie mamy folk, utwór rozpoczynają skrzypce, później dochodzą wszystkie instrumenty, a w zwrotce jest cudowna partia dud, zakochałem się w nich od pierwszego usłyszenia, to jest coś absolutnie przepięknego, można słuchać i słuchać. Później refren i znowu ta piękna zwrotka. Na początku trzeciej minuty następuje zwolnienie, folkowe dźwięki uspokajają słuchacza i odprężają. Pod koniec jeszcze raz jest refren i utwór kończą spokojne dźwięki.

12. 7 Days To The Wolves

Monumentalny utwór, zaczyna się ciężkimi i powolnymi riffami, bas Marco też robi swoje, podoba mi się wokal Anette w zwrotce, a w refrenie dołącza Marco. Po drugim refrenie Emppu pokazuje swoje możliwości niezłą solówką i później niespodziewanie następuje przyśpieszenie tempa, a na końcu wchodzą przecudne skrzypce, po których Anette śpiewa moją ulubioną partię w tym utworze. Kończy to wszystko okrzyki Marco z w tle agresywną muzyką całego zespoły i orkiestry.

13. Meadows Of Heaven

Zaczyna się spokojnie, po chwili wchodzi Anette, która w tym utworze kojarzy mi się z liderką tego chóru gospel. Według mnie utwór jest monotonny, przez pierwsze minuty praktycznie nic się nie dzieje. W połowie trzeciej minuty dochodzi chór i robi się ciekawie, a zarazem bardziej epicko. Jest też solówka, po której znowu robi się tak sobie, ale na szczęście na koniec utworu mamy największe emocje. Bardzo lubię ten moment, gdy słyszę pojedyncze głosy z chóru, tej kobiety, ale za bardzo mi się to kojarzy z mszą w Stanach.

14. The Escapist

Jedyne utwór, w którym mamy powiew starego Nightwisha. Rozpoczyna się partią orkiestry, po czym zmienia się w utwór niczym z Wishmastera. Zwrotka jest dosyć ciekawa, ale najbardziej mi się podoba ten cudowny refren, którego można słuchać w nieskończoność, Anette przeszła samą siebie, bardzo bym chciał ten utwór usłyszeć na koncercie. Później następuje gra instrumentów po czym Anette mnie powala, muszę to przyznać. Na koniec jest jeszcze raz refren, od niego się nie da oderwać, piękny bonus.

Album bardzo mi się podoba, według mnie jest najbardziej zróżnicowanym albumem w karierze NW, mamy tu do czynienia z popem, thrashem, folkiem, heavy metalem, jest orkiestra, chór gospel, mocny i ostry męski wokal, delikatny kobiecy, a także dziecięcy. Jest to inny Nightwish niż z Tarją, ale to nie oznacza, że gorszy. Napewno wielu fanom brakuje tego anielskiego wokalu Tarji, ale nic się na to teraz nie poradzi.
Płyta napewno okaże się sukcesem komercyjnym, bo bardziej już nie dało się rozpromować, a do tego jeszcze tyle wersji, że napewno będzie wysoko w listach sprzedaży, do czego się sam przyczynię. Nie ma już w nim tej niewinności, marzeń, fantazji, która była na poprzednich płytach. Image zespołu jest mroczniejszy niż kiedykolwiek indziej i bardziej przyziemny, co słychać doskonale w muzyce i tekstach. Tuo musiał wyrzucić z siebie cała złość i przelać je na papier, choć nie wszystko co zrobił osobiście mi się podoba. Jeszcze czasem mam wrażenie, że to Marco jest głównym wokalistą, a Anette drugą wokalistką, jak słyszałem poraz pierwszy Bye Bye Beautiful to myślałem, że tam Marco tylko śpiewa. Co do Anette to ma normalny wokal, podoba mi się, ale mnie nie powalił, pasuję do obecnej muzyki granej przez NW, a zwłaszcza świetnie sprawdza się w "The Islander", "Sahara" czy "The Escapist". To tyle moich refleksji.

Centaur039

Ojojoj...

@Child

Widzę, że odrobiłeś pracę domową na celująco Gives thy a finger

Poza tym dodam jeszcze szczegóły techniczne Smile

Wszystkie utworki: oczywiście tylko te, które miały czasy 44s... (jak wyżej i wcześniej to opisałem) mają obecnie Very Happy

(już posiadam płyty i
podstawkę pod browarka Gives thy a finger

- Nightwish- DPP & Epica - jej nowy album" The Divine Conspiracy") całkiem inne czasy na soundtrackach Gives thy a finger

Mianowicie tak :
- The Poet And The Pendulum - 13':53'' (a nie 13':52'') - jak na piracie. (MP-3)
- Master Passion Greed - 5':58''
Gives thy a finger

- For The Heart I Once Had - 3':56''
- The Islander - 5':06''
- Last Of The Wilds (a nie Winds) - 5':41''

Tak się oryginalnie czasy przedstawiają na Płycie DPP.
Zaś wersja instrumentalna, nie zawiera czasów naniesionych na dysku.
Jak to ma miejsce na pierwszej.

Cieszę się, że dziś ja otrzymałem o godz. 10:00 Cool

Pozdra All Smile

PS.
Są gadzety w postaci naklejek DPP oraz tej właśnie podstawki Nw & Ea.
Ogólnie album sie ładnie prezentuje - A, Annete wyszła "mrocznie" Gives thy a finger

@ Child - nie miałem na Win 98 GG oraz nie pamiętałem linku.
Obecnie jestem na Win XP. Smile

Metalflower

@Child: Dzięki za obszerną i bardzo ciekawą recenzję!

@Centaur: Przypominam o 5 punkcie regulaminu: "Nie przesadzamy z ilością używanych buziek i znaków interpunkcyjnych."

Centaur039

@Metalflower -widze że znów oberwalem.
Chciałem dobrze - a wyszła lipa ://

Pozatym do mojej technicznej recenzji dodam , ze jest to wersja limitowana.
Ps.
Poprawione Metalflower -już lepiej? Very Happy

Hrabina Gruźlica

Centaur039: OMG, omijam twoje posty, bo i tak nic nie skumam, a nasza adminka jest Metalflower Smile

A dziś jest ten wielki dzień Mr. Green

"Dark Passion Play" w Finlandii już ma status platynowej płytyi Very Happy

czestmir

Czy dla mnie wielki to się okaże. Mam płytę dopiero od godziny. A powiedzieć będę coś mógł po dwóch dniach intensywnego słuchania (albo i nie).
Wielkim będzie dla mnie dzień, gdy ujrzę znów Tarję na żywo w Berlinie i tego jestem pewien Smile

.
Acha i przesłuchałem już dwa razy TPATP i tam głos Anety nie podoba mi się....