Therion

artemidionis

Sitra Ahra jest płytą znakomitą. po "Secret of..." na drugim miejscu stawiam. Większość ( i to zdecydowania) fanów Therion nie widzi w "Sitra..." czegoś szczególnego. Również profesjonalni recenzenci. Jednak oni zatrzymali się na "Theli" , "Vovin" czy "Lemuria/Sirius B" - "Sitra Ahra" wydaje się więc ledwie kontynuacją "Gothic Kabbalah". No tak, ale pretensjonalność tej płyty znika po kilku przesłuchaniach. Chris jest niezwykle konsekwentnym człowiekiem i jego wizja muzyki na tej płycie przyszła równo z moimi oczekiwaniami. Spodziewałem się rozbudowanych partii chóralnych i to rozbudowanych w stronę opery. Zarówno warstwa instrumentalna jak i wokalna bronią się znakomicie. Podrzuciłem krążek znajomemu, który jest krytykiem operowym. Był straszliwie zaskoczony. Facet po siedemdziesiątce, oblatany w temacie jak rzadko kto. Teraz lata za płytami Therion jak oszalały. Ha, ha, ha....
No dobra. Merytorycznie rzecz ujmując to płyta z tych, które trzeba kilka razy przesłuchać. Jest w niej wiele kontekstów, których nie odkryją Ci, którzy nie słuchali wcześniej opery. Christofer zmierza w tym kierunku wyraźnie. Owszem można nazwać tę produkcję odcinaniem kuponów od poprzednich dokonań. "Sitra Ahra" przepadła w dobie niespełnionych apetytów na jeszcze i jeszcze tak, jak "Deggial" przepadł po "Vovin", a jest płytą zdecydowanie lepszą choć trudniejszą w odbiorze. Oczywiście nie da się jej słuchać na full power:))) Nawet na dobrym sprzęcie Smile